Scheiden is een vorm van crisis. Dit betekent dat er een lang en pijnlijk proces ontstaat. Hierbij komen gevoelens als ontwrichting, chaos en verslagenheid vrij.
Scheiden is niet een alledaags proces en neemt weken, maanden, jaren tot enkele jaren in beslag. Voor de een begint het scheidingsproces eerder dan bij de ander, maar de basis ligt bij een van de partners die het samenzijn niet meer ziet zitten.
Bij een scheiding doorloopt ieder zijn eigen emotionele scheidingsproces. Dit proces begint bij ontkenning en eindigt bij acceptatie. Echter kunnen de tussenliggende fases door elkaar lopen of elkaar overlappen. Let er wel op dat dit per partner kan verschillen in welke fase hij of zij zit.
In dit artikel gaan we in op de verschillende fases van een emotioneel scheidingsproces, en wat deze kunnen inhouden.
Fase 1: ontkenning
In de ontkenningsfase weiger je bewust of onbewust de signalen op te pakken die je partner naar je toe zendt, dat het niet goed gaat tussen jullie. Weet wel dat ontkenning menselijk is, en we ons hiermee beschermen tegen negatieve situaties, zoals een scheiding.
Wanneer er langdurig geen reactie komt op de afgegeven signalen kan het zijn dat jullie lang in deze fase blijven hangen. De duur hiervan hangt samen met het geduld die de partner heeft om de scheiding nog niet in gang te zetten. Soms denk de partner dat een tijdelijke break een oplossing is en neemt een adempauze door tijdelijk ergens anders te verblijven.
De ontkenningsfase kan een langdurige fase zijn van maanden en soms zelfs jaren. Zeker wanneer jullie elkaars signalen niet oppakken. Belangrijk is dat er niet in deze fase van ontkenning gehangen blijft worden, onder het mom van uitstel is afstel en we blijven toch maar bij elkaar. Dit kan verleidelijk zijn, maar de vervolgfase kan dan extra heftig zijn.
Fase 2: protesteren
Zodra er tussen beide partners is uitgesproken dat jullie de scheiding gaan aanvragen, komt de fase van protest. Dit is een fase van vele soorten boosheid, boos op jezelf, je partner of mensen uit de omgeving. Deze boosheid wordt vaak geprojecteerd op de mensen die dicht bij je staan of je erg dierbaar zijn.Soms met gevolgen dat familiebanden of vriendschappen scheuren krijgen. Hoe moeilijk het ook is maar probeer de periode van protesteren zo kort mogelijk te houden. Wel is belangrijk om alle gevoelens en emoties die je voelt toe te laten, op deze manier kun je makkelijker door naar de volgende fase.
Fase 3: onderhandelen
Na de fase van protest komt er een periode dat er een gesprek moet plaatsvinden. Dit betekend niet dat de boosheid spontaan verdwenen is. In deze fase gaan jullie onderhandelen over alles, het scheidingsproces gaat in deze fase van start. Naast de financiële zaken praten jullie over over zaken die van emotionele waarde zijn. Denk hierbij aan gezamenlijke vrienden en de omgang met elkaar. Bij een vechtscheiding is vrienden blijven erg lastig, maar indien vrienden blijven wel mogelijk is zijn de onderhandelingen vaak makkelijker. De fase van onderhandelen kan weken tot maanden duren.
Fase 4: in de put raken
Voor iedere partner is deze fase anders. Deze fase kan zwaar zijn, met lichamelijke problemen, slapeloosheid en eetbuien of juist geen eetlust hebben. Niet alle symptomen moeten aan bod komen maar de emoties gaan alle kanten op. Angst, paniek, somberheid en soms zelfs depressie kunnen passeren, maar ook opluchting, optimisme, helder zijn en energie hebben.
Dit is een fase die lang kan aanhouden, en zorgt ervoor dat er niet opbouwend het scheidingsproces vorm te geven.
Fase 5: aanvaarden
Dit is de laatste fase van het emotionele scheidingsproces. Er komt rust met de nieuwe situatie, de emotionele afstand wordt groter en zaken zijn beter te overzien. In deze fase worden zaken als alimentatie, de kinderen en spullen sneller en gemoedelijker verdeeld.
Hierna ga je je eigen leven opbouwen en komt er balans. Emoties komen ook dan nog voorbij, een scheiding is een emotioneel proces die niet direct bij deze fase afgesloten is.